kunstanders

Hoog tijd om weer eens wat te 'bloggen'.... Tijdens een ruimrondje kwam ik dit prachtige gedicht weer tegen dat een lieve vriendin in Engeland eens heeft geschreven over een zwerfkatje dat bij haar aan was komen lopen om vervolgens een speciaal plekje in haar hart in te nemen.... Ze heeft dit heel mooi verwoord in het volgende gedicht:

The stray

Who knows from where he came that day
and what those liquid eyes did see?
How long it was since he last ate
and why he put his trust in me?

If only he could speak in words
in sentences I understand -
instead he makes sad little sounds,
his tiny tongue licking my hand.

After some food and warmed up milk
a careful washing of his fur -
he stops and deep within his chest
the vague beginnings of a purr!

I stroke his back and in a while
he curls into a silken ball -
I hear a long contented sigh
and soon he has forgotten all.

The light pink nose, the gracious ears,
the drying coat velvetly black,
I sit and hold his cushioned paw -
a friend for life - no going back!